Winter. je ziet weer de bomen
door het bos, en dit licht
is geen licht maar inzicht:
er is niets nieuws
zonder de zon.
en toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zo lang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is de klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt.
zo lang er sneeuw is, is er hoop.
Herman de Coninck
uit: Zolang er sneeuw ligt.
In het hart van de winter
brandt het vuur
dat de mensheid verwarmt
dankzij de ontelbaren
die voortdurend hout aanbrengen.
Kris Gelaude
Zo gaat 't met de liefde.
De sneeuw valt op het vuur
de eerste maal dan schrik j' ervan
maar 't went wel op den duur
ik hou van jou, ik hou van jou.
'n dag, 'n jaar, 'n eeuw
ik weet dat liefde lente is
maar ook een beetje sneeuw.
Toon Hermans
Liedjes van de herfst zijn altijd somber,
zijn gemaakt van okers en van omber.
Toch ken ik septembers met een gouden glans,
Toch zijn er novembers met een toverdans.
De zon heeft in december mij al zo vaak verrukt
en dikwijls heb ik rozen uit de sneeuw geplukt.
En daarom schrijf ik dit kleine lied,
niet wachten op de lente, want dan komt ie niet.
Toon Hermans
Het sneeuwt, niet jachtig, eerder tastend,
alsof het wit naar zwarte plekken zoekt.
Maar heel het landschap ligt al volgeboekt.
De dag staat zwaarbepakt om te vertrekken.
De bomen dromen rechtop in de sneeuw,
verwonderd en in hun verwondering verrast.
De vorst heeft ieder takje afgetast.
Het is windstil, er valt niets te ontdekken.
De laatste vlokken vallen, in de lucht
zweeft al wat zonlicht, geel en droog.
En vogels, eerstgeborenen van het oog,
haasten zich om de schade te herstellen.
Adriaan Morrien,
uit Verzamelde gedichten, Van Oorschot, Amsterdam 1994
