Doorbraak in de behandeling van hoog-risico acute longembolie dankzij internationale studie

34 Europese centra 

Hoog-risico acute longembolie is een levensbedreigende aandoening. Zonder hemodynamische stabilisatie en een snel herstel van de longcirculatie, kan het zelfs bij jonge mensen fataal aflopen. Wetenschappelijk onderzoek is dus cruciaal om mogelijke behandelingen te blijven verbeteren.

Tijdens een recente observationele studie, onder leiding van het Universitair Ziekenhuis Bonn (UKB), werden vier verschillende behandelstrategieën onder de loep genomen. Hiervoor leverden 34 Europese centra gegevens aan over 1.060 patiënten. UZ Leuven, dat onder leiding van prof. dr. Tom Verbelen deelnam aan de studie, stond in voor de grootste bijdrage aan data. 

Wereldwijde impact op klinische praktijk

Prof. dr. Tom Verbelen, cardiochirurg: "De resultaten van dit onderzoek bewijzen dat het gericht verwijderen van een stolsel in de grote longvaten de overlevingskansen van de patiënt significant verbetert ten opzichte van circulatieondersteuning met VA-ECMO alleen. Het beste resultaat en dus het laagste sterftecijfer werd gerapporteerd bij patiënten die een chirurgische trombectomie ondergingen (34%). Een kathetergeleide trombectomie (43%) staat op de tweede plek, gevolgd door medicamenteuze trombolyse (48%)." 

De studie werd recent gepubliceerd in het gerenommeerde vaktijdschrift Intensive Care Medicine. "We geloven dat deze bevindingen wereldwijd een richtlijn kunnen zijn voor de behandeling van een hoog-risico acute longembolie in een intensieve setting", zegt Tom Verbelen hoopvol. "Ik heb er vertrouwen in dat de samenwerking tussen de verschillende Europese centra zal bijdragen tot een positieve impact op de klinische praktijk." 

Risicovolle ingreep

Als cardiochirurg is Tom Verbelen gespecialiseerd in de chirurgische behandeling van zowel acute als chronische longembolen. "Een operatieve ingreep voor een acute longembolie blijft risicovol. In het geval van een slechte afloop ligt de oorzaak zelden bij de chirurgische interventie zelf, in tegenstelling tot wat velen denken. Zo zien we bij quasi alle patiënten na een chirurgische trombectomie een volledig herstel van de rechterhartfunctie. Het is eerder een zuurstoftekort in de hersenen, opgelopen tijdens de acute fase voor de ingreep, dat voor complicaties kan zorgen. Uiteraard speelt ook de ervaring van het chirurgisch team een belangrijke rol. Het verwijderen van acute longembolen is technisch gezien niet de moeilijkste ingreep binnen hartchirurgie, maar het hanteren van specifieke technieken en instrumenten kunnen de effectiviteit van de ingreep aanzienlijk verhogen."

Sommige patiënten met acute longembolen hebben eerder al een longembolie doorgemaakt. Hierdoor kan een chronische component aanwezig zijn, die de operatie complexer maakt. "Dan voeren we ook een pulmonale endarteriëctomie uit, een gespecialiseerde operatietechniek waarmee we het chronisch verlittekende materiaal uit de longslagaders verwijderen", legt professor Verbelen uit. "We zien steeds vaker dat instabiele patiënten met een vermoeden van chronische longembolen eerst op een VA-ECMO worden gezet en daarna naar ons overgebracht worden voor chirurgie. Die strategie is echt een gamechanger. Het biedt patiënten een betere kans op overleven en volledig herstel." 

Ook een kathetergeleide trombectomie toont veelbelovende resultaten en zal in de toekomst waarschijnlijk een grotere rol spelen in acute situaties. "Die techniek heeft als voordeel dat die minder ingrijpend is dan een operatie, waardoor artsen sneller voor deze optie kiezen. Toch blijft deze behandeling ongeschikt bij een vermoeden van chronische longembolen. Deze internationale studie toont dat er in de afgelopen decennia waarschijnlijk te weinig patiënten chirurgisch zijn behandeld. Daarom blijft chirurgische expertise in dit domein essentieel."