Leesboeken die jongeren kunnen steunen bij de confrontatie met palliatieve zorg en overlijden

Rouw en liefde horen bij elkaar. Je huilt omdat je liefhebt. Soms kun je niet stoppen met huilen en soms is er slechts die ene stille traan, diep van binnen. Beeldend kunstenaar en rouwbegeleider Wilma Koolstra neemt je in dit boekje mee op haar reis door rouw, aan de hand van indringende collages met korte teksten. Het boekje biedt troost aan een ieder die te maken heeft met rouw en is mede dankzij de mooie hardcover-uitvoering ook een prachtig geschenk voor iemand die een dierbare heeft verloren.

Het alfabet voor groot verdriet' helpt ons bij wat we zo moeilijk vinden: kinderen bijstaan in groot verdriet. In een heldere, zachte en toegankelijk taal legt psychiater en rouwdeskundige Uus Knops cruciale woorden uit die te maken hebben met de dood. Bij elke letter van het alfabet maakte Sassafras De Bruyn een prachtige en gevoelige illustratie die de woorden aanvult en uitnodigt om het gesprek verder te zetten. Dit alfa-bedje spreidt een warm deken uit waaronder de meest wonderlijke gesprekken kunnen ontstaan, zodat groot verdriet toch omarmd kan worden.

Als iemand van wie je houdt is doodgegaan, lijkt het soms of niemand echt begrijpt hoe je je voelt. In dit boek vertellen dertig kinderen tussen de zes en twaalf jaar over wat zij meemaakten en hoe hun leven verder ging na de dood van hun vader of moeder. Over verdriet en geluk, over akelige gedachten en fijne herinneringen. 'Ik krijg tranen in mijn ogen als ik aan je denk' is een boek om af en toe een stukje in te lezen en dan te merken dat je niet de enige bent die zich zo voelt als jij.

Beheerst door Verdriet, Gemis en Leed om haar zoon Tonio, die in 2010 overleed aan de gevolgen van een verkeersongeluk, staat het leven van Mirjam Rotenstreich in het teken van overleven. Dat begrijpt iedereen. Maar wat dat werkelijk betekent, is door niemand na te voelen. In de afgelopen jaren schreef ze korte teksten die vaak hartverscheurend zijn, soms onverwacht luchtig, en die telkens één aspect behandelen van het leven van een moeder zonder kind.

In de roman 'Treurwil' zoekt Rik Van Puymbroeck naar verdriet van vroeger en hoe je dat niet kan loslaten, maar juist wilt vasthouden en vorm wilt geven. Hoe de rouw minder rauw wordt, al verwoordt de tweeklank treffend de toch onmiskenbaar blijvende pijn.

Dit boek biedt een inkijk in het leven van zes jongeren die afscheid moesten nemen. Loïc, Yaren, Amelie, Rune, Laure en Sarah getuigen over gemis, verder leven, overleven, stilstaan, eenzaamheid, vriendschap en troost. Hun verhalen worden afgewisseld met quotes, lijstjes en ruimte voor eigen ideeën. Kortom: een toegankelijk boek voor jongeren die op zoek zijn naar antwoorden en tegelijkertijd een bron van inspiratie voor iedereen die dicht bij jongeren staat.