Zelfhulpboeken om kinderen en jongeren te betrekken bij palliatieve zorg en overlijden

Een onmisbare gids voor wie rouwt of een dierbare wil bijstaan in zijn verdriet. Helpen bij verlies en verdriet is al vele jaren het basisboek over rouw. Het boek gaat niet alleen in op verlies door de dood, maar besteedt ook aandacht aan andere verliessituaties die vaak onterecht onderbelicht blijven, zoals verlies van je gezondheid, je werk of je toekomstperspectieven. Dankzij de talloze concrete tips voor de rouwende én zijn omgeving is het een heel praktisch instrument voor iedereen die met verlies geconfronteerd wordt.

In 'Het is oké om je niet oké te voelen' nodigt psychotherapeut en rouwcoach Megan Devine je uit om rouw een plek te geven in je leven en het niet zo snel mogelijk te overwinnen en door te gaan. Aan de hand van ervaringsverhalen, onderzoek, tips en creatieve mindfulnessoefeningen leidt ze je op een unieke manier door een ervaring waar we vroeg of laat allemaal mee te maken krijgen.

Ervaringen met dood, verlies en rouw roepen al snel ongemak op. Als een collega ernstig ziek is, een vader op de school van je kind is overleden, of als je hoort dat die vriendin van vroeger niet lang meer te leven heeft. Wat zeg je dan? Dit boek helpt je op weg om het gesprek toch aan te gaan of een troostende schouder te bieden. Daarnaast geeft het ook handreikingen hoe je met je eigen partner of ouders over de laatste levensfase kan praten.

Toen haar moeder overleed, dacht Lisanne van Sadelhoff als een typisch kind van haar generatie: er is vast wel een handboek met een helder stappenplan. Zodat ze rouwen snel van haar to-do-list kon schrappen. Guess what: dat was er niet. Wat er wel was: vrienden die zich prompt tot rouwdeskundigen ontpopten en haar liefdevol bombardeerden met wijsheden en clichés. Het cliché dat Van Sadelhoff kan onderschrijven: elk rouwproces is uniek. 'Je bent jong en je rouwt wat' is daarom geen handleiding, maar een goudeerlijk boek dat pijnlijk duidelijk maakt dat alles beter is dan zwijgen.

We weten maar één ding zeker in ons leven en dat is dat we op een dag doodgaan. Toen de ouders van Barbara ongeneeslijk ziek waren, wilde haar vader er niet over praten, terwijl haar moeder heel bewust alle tijd nam om afscheid te nemen van haar dierbaren. Hierdoor realiseerde Barbara zich dat de manier waarop je afscheid neemt van het leven, grote impact heeft op je nabestaanden. Er bestaat geen blauwdruk voor een goed sterfbed, maar je kunt je er wel degelijk op voorbereiden.

Rouwexperts Luuc Smit en Manu Keirse houden in dit boek een vurig pleidooi om rouw de broodnodige ruimte te geven in ons leven. Hun boek laat zien dat er meer dan één manier is om te rouwen. Ze schetsen een genuanceerd beeld van de vele gezichten van verdriet, ontmaskeren enkele hardnekkige mythes over rouw en bieden tegelijk ook de concrete handvatten aan die je kunnen helpen om houvast te vinden bij aangrijpend verlies.

Toen Arlette, de moeder van Evi Hanssen, te horen kreeg dat ze nog maar beperkte tijd te leven had, besloot ze om heel bewust toe te leven naar een zacht levenseinde. Terwijl Arlette steeds zieker werd, blikten moeder en dochter samen terug op het leven, beleefden ze ontelbare mooie momenten en namen ze intens afscheid. Sterk en kwetsbaar tegelijk beschrijven Evi en Arlette hoe ze omgaan met de naderende dood. Hoe er naast verdriet en pijn ook veel schoonheid, liefde en luchtigheid kan schuilen in die laatste levensfase. En hoe je ook na de dood je dierbaren kunt helpen in hun rouwproces.

Hoe ga je om met het verlies van een ouder als je zelf nog niet zo lang op eigen benen staat? Dit boek geeft een beeld van hoe leeftijdsgenoten dat doen. Je leest de ervaringen van mensen van wie de vader, moeder of allebei de ouders zijn overleden. Ameline sprak met meer dan twintig van hen over rouwverwerking en zes daarvan, inclusief zijzelf, staan centraal in het boek. Een boek over rouw voor jongvolwassenen, stuurloze twintigers én begin dertigers.

Rouw, hoe ga je daar goed mee om? Het antwoord op die vraag is hetzelfde als voor oververmoeidheid, ongeconcentreerd zijn of je depressief voelen: er is geen goede manier om het te doen. Met dit boek vestigen we de aandacht op fysieke gevolgen van rouw. Het boek is geschreven vanuit de gedachte dat je iemand bent verloren. Dat hoeft niet te betekenen dat een geliefde dood is, verliezen kan ook betekenen dat je gescheiden bent of je baan verloren. Ook dan is er sprake van rouw.

Praktische hulp bij vragen van kinderen over de dood. Als iemand overlijdt, roept dat bij kinderen vaak onverbloemde vragen op. Het is belangrijk om deze vragen serieus te nemen, en informatie te geven die kinderen helpt om het verlies te verwerken. Dit boek moedigt ouders, leerkrachten en hulpverleners aan om zo concreet mogelijk te zijn. Bijvoorbeeld door uit te leggen wat dood precies is, dat je verdriet mag hebben, en misschien het belangrijkst dat er troost is.

Dit boek biedt een inkijk in het leven van zes jongeren die afscheid moesten nemen. Loïc, Yaren, Amelie, Rune, Laure en Sarah getuigen over gemis, verder leven, overleven, stilstaan, eenzaamheid, vriendschap en troost. Hun verhalen worden afgewisseld met quotes, lijstjes en ruimte voor eigen ideeën. Kortom: een toegankelijk boek voor jongeren die op zoek zijn naar antwoorden en tegelijkertijd een bron van inspiratie voor iedereen die dicht bij jongeren staat.

Na het overlijden van haar moeder toen ze zelf net twintig was, kwam Babet erachter dat de taal die we gebruiken omtrent rouw en verlies haar niet verder hielp. Maar hoe geef je dan wel woorden aan zo’n overdonderende ervaring? Babet beschrijft de eerste periode zonder opsmuk, maar met een gouden pen en vol psychologisch inzicht. Met 'Zien in het donker' heeft ze het boek geschreven dat zij zelf had willen lezen nadat haar moeder was overleden.