De grootste drempels ervaar ik, wanneer ik niet overtuigd ben dat de zorg die ik toedien ook de waardigheid van de patiënt dient.
1. Wanneer ervaar je drempels (in je werk)?
Soms moet ik mezelf over drempels helpen; als mijn geduld op de proef wordt gesteld bij die zoveelste beloproep tijdens een drukke shift of als ik ertegenop zie om me weer volledig in te pakken voor ik een coronakamer binnenga. De grootste drempels ervaar ik echter, wanneer ik niet overtuigd ben dat de zorg die ik toedien ook de waardigheid van de patiënt dient.
Ik omarm ook drempels als ze iets hebben van een verkeersdrempel. Die dwingen ons om onze vaart af te remmen. Het zijn momenten waarop we met een patiënt of het team even terugschakelen, nadenken, met elkaar afstemmen om dan weer veilig en vlot verder te bollen.
Een slecht lot verdient goede zorg, zinvolle zorg en zorgverleners met zin.
2. Op welke momenten ervaar je zin doorheen het werk?
Zin in zorg geven - de goesting- die bruist bij me als ik zorg mag geven zoals het bedoeld is, zorgzaam, afgestemd op de noden en het ritme van wie zorg nodig heeft. Als zorg meer is dan functionele handelingen stellen, hoe noodzakelijk die ook zijn. Als ik naast wonden, katheters en parameters, met al mijn zin-tuigen ook de mens mag observeren. En de vinger aan de pols mag houden bij zijn dierbare naasten. Zingeving in zorg - de betekenisvolheid- komt dan vanzelf.
Waar ruimte is om noden en mensen te beluisteren daar verrijk ik ook mezelf.
Geen vluchtigheid, wel soms luchtigheid. Waar luchtigheid gecreëerd wordt, daar waait de humor en de vreugde, ook dat is zinvol.
Wat me helpt herinneren aan de essentie en betekenis van zorg, is in de ogen kijken van patiënten. Dan zie ik gelijkwaardigheid. Samen mens, ieder op weg in het leven. Vandaag sta ik actief aan deze kant van het bed. Morgen kan het mijn beurt zijn om hulpbehoevend in een bed te liggen. In elke ziekenkamer zie ik de weerspiegeling van het leven als een lotje. En een slecht lot verdient goede zorg, zinvolle zorg en zorgverleners met zin.