Basis- én hoogtechnologische zorg
Toen ik voor een bachelor verpleegkunde ging, was het helemaal geen knelpuntberoep. Ik koos bewust voor de zorg én voor UZ Leuven. In een universitair ziekenhuis kom je tijdens je stage met een hoeveelheid van diensten in contact en je vindt er zowel basis- als hoogtechnologische zorg. Uitdagingen genoeg dus. Omdat ik graag in het onderwijs wou, heb ik ook een master ziekenhuiswetenschappen behaald.
Van vervanging naar vaste functie
Ik kreeg in 1985 de kans om in UZ Leuven te starten ondanks de beperkte tewerkstellingsmogelijkheden in die periode. Op 28-jarige leeftijd kreeg ik het aanbod om zes maanden de hoofdverpleegkundige van neurologie te vervangen. Ik kwam terecht op een stabiele dienst en werd meteen opgevangen door de groep. Zo kreeg ik veel kansen om te leren, te vernieuwen en te implementeren. Na ongeveer zes maanden kreeg ik te horen dat de collega die ik verving, niet terugkwam. Op die manier ben ik in de neurologie gerold, een discipline waar ik nu nog altijd inzit.
Uitdagingen op de werkvloer
Mijn job is nooit een statisch gebeuren, ze is voortdurend in beweging. Ik zit niet in het keurslijf van een strikte opdracht. Ik krijgt de ruimte om - in overleg - autonoom te werken en de uitdagingen komen vanzelf aanwaaien. Mijn taak als hoofdverpleegkundige breidt uit of oriënteert zich telkens anders. We werken nu meer en meer multidisciplinair. Ik hou van die diversiteit op een verpleegeenheid.
Verantwoordelijkheid
In een periode waar er een tekort is aan verpleegkundigen, is het wel niet evident om je dienst te organiseren. Als hoofdverpleegkundige ben je eindverantwoordelijke. Op de stroke unit komen patiënten terecht na een CVA, dit is een herseninfarct of een hersenbloeding. Deze patiënten zijn heel zorgafhankelijk.
Ik bewonder de mensen die dag in dag uit in de zorg staan. Gelukkig heb ik een groep harde werkers, mensen die er elke dag voor willen gaan. Daar probeer ik een goede huisvader voor te zijn. Streng, maar rechtvaardig zodat iedereen gelijke kansen krijgt.
Dat kan ik ook doen omdat ik voldoende ruimte krijg om met materiaal en investeringen om te gaan die het werk nuttig en zinvol maken.
Inspiratie voor betere zorg
Door zo lang binnen één discipline te werken, heb ik interessante contacten kunnen opbouwen buiten de muren van dit ziekenhuis. Ik ben al meer dan vijftien jaar bestuurslid van de beroepsvereniging van neurologische verpleegkundigen en sinds twee jaar ben ik voorzitter. Door andere dingen te zien en te horen van collega’s, word ik geprikkeld. En daar word ik niet alleen zelf beter van. Het geeft me inspiratie om de zorg voor de groep nog beter te laten lopen.
Deze job is verweven met mijn persoonlijk leven. Ook als ik er niet ben, laat ik mijn dienst nooit achter. Dat is natuurlijk ook de aard van het beestje. Het gebeurt vanzelf, ik doe mijn job gewoon graag.
Zelf aan de slag als hoofdverpleegkundige?
Interesse in een job als hoofdverpleegkundige?