Als kind was ik zot van koken. In potten roeren, chocomousse maken voor de hele familie, dat was voor mij het van het. Ik heb dan ook hotelschool gedaan en daarna werkte ik tien jaar in een keuken. Logische stappen allemaal, ik weet het, maar er ontbrak wat: ik besefte dat ik iets voor mensen wilde doen. Als ik campus Gasthuisberg voorbij reed, dan dacht ik telkens: “Daar wil ik ooit werken.”
Speedy Gonzales
Mijn job in het operatiekwartier is enorm afwisselend en uitdagend. Van medicatiekasten controleren, operatiekarren aanvullen en bestellingen plaatsen, over telefoons opnemen, tot gebruikte karren wegbrengen. Soms is het hier chaotisch, als er een urgentie binnenkomt. Dan moet je wel eens lopen, maar dat vind ik net tof. Ik moet altijd genoeg te doen hebben, mijn collega’s kunnen dat beamen. Ik sta hier gekend als het Duracell-konijntje. Of Speedy Gonzales.
Steunpilaar
“Het onmogelijke doen we direct, wonderen duren iets langer en op verzoek kunnen we ook toveren.” Dat is de leuze van zowat alle logistiek medewerkers in het operatiekwartier. De verpleging, anesthesisten en chirurgen kunnen altijd op ons terugvallen. Hebben ze medicatie nodig, extra kompressen of operatiemateriaal en weten ze dat in de wirwar van gangen niet meteen liggen, dan halen wij dat zo snel mogelijk. Wij kennen het hier op ons duimpje. Eigenlijk zijn we een belangrijke steunpilaar voor het operatiekwartier.
Geven en nemen
Als logistiek medewerker moet je goed prioriteiten kunnen stellen en de rust kunnen bewaren, want in de operatiezaal staat het team al genoeg onder stress. Regelmatig moeten we de zaal ook in om iets af te geven. Je moet dus wel bestand zijn tegen wat je dan ziet. Flexibiliteit en gedrevenheid zijn ook belangrijk. Ik ondersteun de cardiovasculaire kern, maar spring geregeld in de bres voor collega’s van andere kernen, en vice versa. Geven en nemen, zoals het hoort.
Zelf aan de slag gaan?
Interesse in een job als logistiek medewerker?