Waarom ik, waarom ontstaat dit nu?
Ieder voor zich probeert daarop een antwoord te formuleren. Dit hoort bij het emotioneel verwerken van de ziekte en is normaal. Sommigen zoeken het antwoord in hun eigen karakter, vroeger gedrag of schokkende gebeurtenissen in het verleden. Het is belangrijk te weten dat via wetenschappelijk onderzoek nog altijd niet is vastgesteld hoe borstkanker ontstaat, hoe dit kan voorkomen worden en of de voornoemde factoren hierin een rol spelen. Vaak gebeurt het dat ziekte heel wat zaken naar boven brengt. Soms wordt de ziekte aan bepaalde gebeurtenissen gekoppeld. Wat het ook is dat u hierrond bezig houdt, belangrijk is om dit uit te spreken. Dat borstkanker frequent voorkomt maakt er uw problemen niet minder door. Het duidt wel aan dat u er niet alleen voor staat en dat heel wat vrouwen hetzelfde hebben meegemaakt.
Hoe kan ik leren leven met een verminkte of met een geamputeerde borst?
Het belangrijkste doel van de borstoperatie is uw overlevingskansen zo optimaal mogelijk te maken. Dit houdt in dat u een manier kunt vinden om verder te leven met deze lichaamsverandering. Dit betekent echter niet dat dit gemakkelijk is of vanzelf zal gaan. Het gaat uiteindelijk om verliesverwerking: verlies van uw vertrouwde lichaamsbeeld. Ook kan het gevoel bestaan dat de seksuele aantrekkelijkheid voor een stuk verloren gaat.
- Het verdriet dat dit meebrengt moet u toelaten. Enkel dan kunt u dit verlies beetje bij beetje leren aanvaarden.
- U moet uw gevoel van eigenwaarde in de mate van het mogelijke herstellen. Leven na een borstamputatie betekent dat u uw lichaam opnieuw leert waarderen en aanvaarden. Dit kan enkel door het litteken te durven bekijken en aan te raken, ook samen met uw partner. In het ziekenhuis wordt hierin al de eerste stap gezet. U zult aangemoedigd worden om nog voor het ontslag uit het ziekenhuis samen met uw partner naar het litteken te kijken. Ook een borstprothese of borstreconstructie kan uw zelfvertrouwen naar de buitenwereld toe vergroten.
- U moet blijven contact houden met uw familie, vrienden en belangrijke steunfiguren. U zult een manier zoeken om uw normale leven weer op te nemen. Om u zo goed mogelijk aan uw nieuwe levenssituatie aan te passen is het belangrijk na te gaan wat de gevolgen van de ingreep zijn.
- op huishoudelijk vlak: kunt u de komende weken op iemand beroep doen om een aantal taken over te nemen of moet er gezinshulp worden ingeschakeld?
- uw werksituatie: blijft uw huidige werk mogelijk? Bestaan er alternatieven?
Waarom is het zo belangrijk om over mijn gevoelens te spreken, gevoelens van verdriet toe te laten?
Uzelf niet toestaan om gevoelens aan anderen te tonen betekent dat u er erg alleen voor staat. Veel mensen gaan ervan uit dat men anderen niet kan belasten met de zorgen en angst die deze ziekte met zich meebrengt. Zonder steun of toeverlaat kan echter niemand in deze periode. Ook zij vinden vaak moeizaam de houding waarmee ze u daadwerkelijk kunnen steunen. Ook zij hebben te kampen met angsten die ze vaak niet met u durven delen. Al deze gevoelens tonen en toelaten kan beter zijn dan ze voor elkaar te verbergen. Hierbij is het goed mogelijk dat u zelf moet aangeven waarmee uw familieleden u het best kunnen helpen. Als u nood hebt aan een babbel of als u liever eens met rust gelaten wordt, zeg dat dan ook duidelijk. Alleen dan is er een goede communicatie mogelijk en worden misverstanden voorkomen.
Geconfronteerd worden met kanker betekent onzekerheid, angst voor de toekomst, vragen rond genezingskansen. Zal ik die angst ooit kwijtraken? Hoe kan ik hiermee leren leven?
De behandeling die u nu en in de komende weken of maanden ondergaat is gericht op het overwinnen van de ziekte. Vaak duurt het echter jaren vooraleer u hier echt in durft geloven. Belangrijk is dat u een manier vindt om die angst te hanteren. Dit kan door op zoek te gaan naar een aantal zekerheden.
Strikte medische follow-up is noodzakelijk om dit telkens te bevestigen. Belangrijk is dat u voor een consultatie uw vragen en angsten op papier zet. Op die manier kan u er zelf voor zorgen dat u uw angst niet ten top drijft en dat u realistisch blijft. Het vertrouwen in uw toekomst en de durf om opnieuw plannen te maken op lange termijn, moet natuurlijk groeien.
Moet ik aan mijn kinderen zeggen dat ik borstkanker heb, een borstamputatie moet ondergaan?
Kinderen voelen vaak haarfijn aan als er spanningen zijn in het gezin. Elk kind zal hierop op zijn of haar manier reageren. Kleine kinderen kunnen aandacht vragen door slapeloosheid, niet te willen eten. Bij grotere kinderen stelt zich vaak de vraag “wat vertellen we en wat niet”? Teveel vertellen kan enerzijds een enorme schok veroorzaken, helemaal niets vertellen kan anderzijds omgekeerd werken. Naar uw kind toe is het positief als u de eerste stap zelf zet. Het is vooral belangrijk om stap voor stap uitleg te geven, de vragen die het kind stelt op een rustige, eenvoudige manier te beantwoorden. Eveneens belangrijk is dat kinderen hun gevoelens kunnen uiten. Dit kan bevorderd worden door die gevoelens te verwoorden. Er is een informatiepakket beschikbaar rond ‘Als je als ouder ziek wordt, praten met kinderen over kanker’, uitgewerkt door de sociale dienst van UZ Leuven en de Vlaamse Kankerliga. Ook bestaat er een website voor kinderen rond dit thema: http://www.kankerspoken.nl/
Hoe kan ik mijn partner actief betrekken in het verwerkingsproces? Heeft onze (seksuele) relatie nog een kans?
De gevoelens van partners worden in een dergelijke moeilijke periode nogal eens over het hoofd gezien. Ze zijn vaak alleen met hun angst dat ze diegene die hen dierbaar is, kwijt zullen geraken. Ook hebben ze vaak nauwelijks tijd om aan hun emoties toe te komen. Vaak blijkt het moeilijk om met elkaar te praten over zorgen en angsten en is ieder voor zich bang de andere hiermee extra te belasten. Samen kunnen huilen kan een enorme opluchting zijn.
Het kan een hele tijd duren vooraleer vrouwen kunnen accepteren dat hun partner echt met hen wil vrijen. Uw persoonlijkheid is echter niet afhankelijk van het hebben van twee gave borsten. Niet alleen het litteken staat het vrijen in de weg, ook de angst, zorgen voor de toekomst, eventueel pijn. Op die momenten kunnen knuffelen, strelen, intimiteit beleven, ook mogelijkheden zijn om uiting te geven aan uw(seksuele) gevoelens. Dit wil zeggen dat u zult moeten proberen uw angsten en onzekerheden te benoemen naar uw vriend toe; dat u ook zult moeten beluisteren of en welke problemen hij hierin ziet. Probeer er vooral in te geloven dat jullie nieuwe relatie niet minder kans op slagen heeft omdat u een borst kwijt bent.
Wanneer kan opvolging van een psycholoog nodig zijn?
- U voelt zelf de nood om naast de gesprekken met uw trajectbegeleider contact te hebben met onze psycholoog
- U heeft hevige emoties die aanblijven en die een effect hebben in uw dagelijkse leven
- U zoekt naar een manier om met uw nieuwe emoties om te gaan
- U bent somber
- U kan niet meer slapen
- U piekert vaak
Met welke klachten kunt u terecht bij onze seksuologen?
- Moeilijkheden met uw veranderde lichaam of lichaamsbeeld
- Omgaan met veranderde emoties en gevoelens
- Relationele vragen en problemen
- Menopauzale klachten zoals een drogere vagina
- Seksuele vragen en problemen