Gasthuisberg als ideale locatie
Een heuvelkam gekend als Gasthuisberg werd beschouwd als de ideale plaats om een volledig nieuwe medische campus te bouwen met ziekenhuis en onderwijsaccommodatie. Het lag op één kilometer van Sint-Rafaël. Rector De Somer zei bij de eerste steenlegging in 1971: "Hoe het zal verlopen en wanneer de laatste steen zal gelegd worden, of de laatste beton gegoten, zou ik niet durven voorspellen. Het zal een van de netelige problemen zijn die nog verschillende rectoren na mij zullen erven."
Aanpassing van Sint-Rafaël
De bouw van Gasthuisberg zou meerdere jaren vergen maar de medisch-technologische evolutie manifesteerde zich intussen heel nadrukkelijk. De bestaande gebouwen binnen Sint-Rafaël werden aangepast voor de ontplooiing van nieuwe diensten. Opkomende medische disciplines vonden er een gloednieuwe hoogtechnologische infrastructuur: een hemodialysecentrum, een isolatieeenheid voor getransplanteerde patiënten, een hartbewakingseenheid, een spoedgevallenafdeling en unieke onderzoeksapparatuur in de dienst nucleaire geneeskunde.
Plan Sint-Pieter en Sint-Rafaël na de tweede wereldoorlog
Unieke samenwerking met het OCMW
Voor de exploitatie van de tweede vleugel van het Sint-Pietersziekenhuis werd tussen de Universitaire Ziekenhuizen en het OCMW-Leuven in 1977 een tijdelijke overeenkomst gesloten. De medische en medisch-technische diensten vielen geheel onder de verantwoordelijkheid van de Universitaire Ziekenhuizen. In 1980 werd er een gemengde vereniging met het OCMW opgericht om het volledige beheer van het Sint-Pietersziekenhuis in de groep van Universitaire Ziekenhuizen op te nemen. Deze overeenkomst was toen uniek en als voorloper te beschouwen van de latere samenwerkingsverbanden tussen OCMW en privé-instellingen. Door het verder opnemen van het Sint-Pietersziekenhuis binnen UZ Leuven kon geleidelijk verder worden gegaan in de integratie van de logistieke diensten.
Nieuwe overeenkomsten
In 1974 werd tussen de K.U.Leuven en de vzw 'Zusters van Liefde' een ruilovereenkomst afgesloten waarbij het psychiatrisch instituut Salve Mater Lovenjoel in volle eigendom werd overgedragen aan de K.U.Leuven. Deze overname ging in op 1 januari 1976. Dit psychiatrisch centrum werd geleidelijk geïntegreerd in het geheel van de Universitaire Ziekenhuizen van de K.U.Leuven.
Tussen de vzw 'Ziekenhuis Sint-André-Lubbeek', de vzw 'Vereniging der religieuzen Dominikanessen' en de Universitaire ziekenhuizen-K.U.Leuven werd overeengekomen dat met ingang van 1 januari 1988 UZ Leuven en het ziekenhuis Sint-André-Lubbeek als één fusiegeheel zou worden geëxploiteerd.
Reconversie van Sint-Barbara
In Sint-Barbara in Pellenberg werd de geplande reconversie doorgevoerd en het oorspronkelijk sanatorium omgevormd tot een ziekenhuis met moderne medische diensten voor orthopedie, reumatologie en longziekten.