Hoe ben je gestart met je vrijwilligerswerk?
Op het moment dat ik revalidant was in Pellenberg waren er nog geen ervaringsdeskundigen. Gelukkig ontmoette ik in de sportclub voor mindervaliden mensen die zich al lang in een gelijkaardige situatie bevonden.
Ook tijdens een latere opname leerde ik een lotgenoot kennen die me veel bijbracht. Die getuigenissen hebben toen zeer veel voor mij betekend.
Door een doctoraatsstudie werd het project van de ervaringsdeskundigen opgestart. Toen ik de vraag kreeg of ik interesse had, moest ik dus niet lang nadenken om mee op de kar te springen.
Wat houdt je takenpakket precies in? Wat doe je het liefst?
Het meeste voldoening heb ik wanneer ik revalidanten met praktische dingen vooruit kan helpen: rolstoelvaardigheden, transfers, materiaalkeuze …
Er zijn ook genoeg momenten waarbij je soms enkel een luisterend oor moet zijn en ze gewoon even hun verhaal moeten kwijt kunnen.
Als revalidanten het even niet meer zien zitten, probeer ik hen terug op de rails te krijgen en hen aan te moedigen om zoveel mogelijk uit hun revalidatie te halen.
Ik vind het moeilijk wanneer revalidanten het even niet meer zien zitten. Ik probeer hen dan terug op de rails te krijgen en hen aan te moedigen om zoveel mogelijk uit hun revalidatie te halen.
Wat drijft je om het vol te houden?
Ik merk dat er bij de revalidanten echt behoefte is aan dit soort contact en dat de meesten hiervoor openstaan.
Vele patiënten komen zelf met vragen en zijn daar echt mee bezig. Je merkt dat je heel nuttig kan zijn en dat je mensen helpt. Daar haal ik veel voldoening uit.
Wat is tot nu toe je mooiste ervaring als vrijwilliger?
De rolstoeltrainingen en het samen sporten zijn momenten die me bijblijven. Ik ben zelf heel graag en veel met sport bezig en merk hoe goed het is voor zowel je fysieke als mentale gezondheid.
De kracht die je haalt uit samen te sporten en actief bezig te zijn, haalt mensen uit hun isolement en werkt helend.
Daarom vind ik het zo fijn om anderen aan te zetten om tijdens en na hun revalidatie aan sport te doen.
Bovendien helpt sporten om even je zorgen te vergeten en je gewoon te amuseren. Dan lijken de rolstoel waar je inzit of de prothese die je hebt weg te vallen.
De kracht die je haalt uit samen actief bezig te zijn, haalt mensen uit hun isolement en werkt helend.
Neem je bepaalde dingen uit het vrijwilligerswerk mee in je dagelijkse leven?
Er zijn revalidanten van alle leeftijden en achtergronden en het is dan ook een uitdaging om met al die verschillende soorten mensen om te gaan.
Ieder mens is uniek en vraagt een persoonlijke benadering. Tijdens de COVID-19-periode lagen er meer geriatrische patiënten op de afdelingen waar ik actief ben.
Tegen een oudere mens moet je bijvoorbeeld niet meer zeggen dat ze nog een heel leven voor zich hebben.
Je voert heel andere gesprekken dan dat je met jongere mensen zou hebben. Je leert mensen in hun eigenheid waarderen.
Hoe wil jij met je vrijwilligerswerk een verschil maken voor de patiënten?
Ik wil een luisterend oor zijn voor revalidanten en hen een toekomstperspectief geven. Je leven is niet voorbij omdat je plots in een rolstoel zit.
Ook dan kan je een voldoening gevend leven leiden. Het zal misschien anders zijn maar je kan nog altijd een goede levenskwaliteit hebben.
Zoals er mensen zijn die mij hiertoe inspireren, wil ik met mijn engagement als ervaringsdeskundige ook een voorbeeld voor anderen zijn.
Heb jij een levensmotto?
‘Het glas is niet halfleeg, maar eerder halfvol.’