Boeken rond het thema 'Overlijden van een naaste'

Afscheid van Grote Boom is een troostend en verwarmend zakboekje voor kinderen in moeilijke tijden. De achterkant is een blanco bloemenkrans die ingekleurd en beschreven kan worden. Zo kan een kind lieve en troostende woorden verzamelen en deze bij zich dragen in moeilijke tijden.

"Dat is heel wat voor een kat" is het ontroerende verhaal over poes Roetje, die dood is gegaan en begraven moet worden. Samen met zijn moeder verzint de hoofdpersoon tien dingen waarom Roetje zo'n fijne poes is geweest. Tien dingen, dat is heel wat voor een kat! Een prachtig prentenboek over rouwverwerking.

Prentenboek over Jonas die wordt opgevoed door zijn oma, die haar hele leven geleefd heeft in een vuurtoren. Gaandeweg raken de rollen omgedraaid en neemt hij karweitjes van haar over, terwijl zij meer afstand neemt van het leven.

Een therapeutisch verhaal over Ilse, wiens vader plotseling overleden is. Het is bedoeld voor kinderen die het overlijden van een betekenisvol iemand, zoals een ouder, meemaken. Het kan ook als voorlichtingsboek gebruikt worden om kinderen duidelijk te maken wat het overlijden voor hun leeftijdgenoten betekent, of als hulpmiddel zijn in een klas, om een gesprek op gang te krijgen wanneer een van de kinderen een ouder verloren heeft.

Het ik-figuurtje vertelt over allerlei leuke dingen die oma’s met hun kleinkinderen doen. Maar op een woensdag heeft mama slecht nieuws. Oma ligt in het ziekenhuis en gaat dood. Na de begrafenis zit ik boordevol vragen waarop mama geen kant en klaar antwoord kan geven. Samen zoeken we hoe grootmoeder verder kan leven in onze herinneringen.

Over het overlijden van een kind. Egeltje is ernstig ziek. Hij speelt niet zoals de andere egeltjes en zijn stekeltjes leken wel slapper te worden. Toen de zomer op zijn einde liep, namen mama en papa egel afscheid en begroeven ze hun kindje onder de dikke oude boom, op het plekje waar hij zo vaak naar de bladeren had liggen kijken.

Of we het nu leuk vinden of niet, de dood hoort bij het leven. De dood in het leven is oneerlijk, onverwacht onontkoombaar. In dit boek gaat het vooral over het omgaan met die dood. Hoe kun je toch nog zeggen wat je wilde zeggen tegen je maatje die er niet meer in levende lijve is? Op welke manieren kun je proberen het verdriet een heel klein beetje te verzachten? Op een ingetogen manier nodigt dit boek kinderen uit om te praten over het ongrijpbare van de dood, om het een beetje grijpbaar te maken.

Toen Anja verhuisde, voelde ik me raar. Ze was mijn beste vriendje. 'Ik denk dat je haar mist', zei mama. Wat is dat, missen, vroeg ik me af. Ik dacht aan Anja en ik dacht aan oma. Oma is dood. Ik denk dat oma altijd dood zal blijven.

'Een waarlijk prachtige parabel over verlies en troost, over waarachtige schoonheid bij het dragen van diep verdriet.' zo zegt Dr. Dirk De Wachter over dit ontroerend verhaal over verwerken van verdriet, meenemen wat mooi is en veerkracht.

Bij oma was het altijd fijn, met haar warme knuffels en verhalen. Maar op een dag werd ze heel ziek. En nu is ze er niet meer … Lotta mist oma erg en denkt nog elke dag aan haar. Een ontroerend verhaal over een dierbaar iemand missen. De vrolijke kip Lotta vindt met de hulp van tante Cato een manier om met het verlies om te gaan. En de mooie herinneringen blijven…

De mama van Yolanda is overleden. Waar kan haar mama nu zijn? 'Als je me zoekt, dan zul je me vinden,' had mama haar nog gezegd. Dus besluit Yolanda op zoek te gaan. Tijdens haar zoektocht krijgt ze hulp van alle lieve mensen om zich heen. Een poëtisch, ontroerend en inspirerend verhaal over verlies en over het bewonderenswaardige geloof en rotsvaste vertrouwen van een klein meisje.

Uil en Das zijn de beste vrienden. Das is een verstrooide, emotionele dromer. Maar hij is er altijd voor zijn vrienden. Als er iets is met Zwaan, en zijn vrienden het hem vertellen, is hij eerst boos en dan ontzettend droevig. Samen halen ze mooie herinneringen op want “Zo lang ze over Zwaan praten, is ze er nog”. Het afscheid is triest maar mooi.

Isa vraagt zich af waar haar opa is, nu opa dood is. Ze vraagt het aan verschillende mensen, maar iedereen zegt iets anders! Isa komt erachter dat er geen echt antwoord is, maar gelukkig is er wel troost. Een aansprekend boek over de dood van een grootvader, waarin opbaren, begraven en verschillende zienswijzen op de dood op een luchtige manier ter sprake komen.

Een ontroerend, poëtisch verhaal over de complexe emoties die we voelen als we iemand verliezen die ons dierbaar is. Afscheid nemen kan moeilijk zijn. Want wat zeg je tegen iemand die snel sterven zal? De jonge vos in Wat ik je nog wilde zeggen... zoekt naar de juiste woorden, maar kan ze niet vinden. Oma is zo anders nu ze ziek is. Alles is anders. Vos trekt naar het bos en de leuke herinneringen aan zijn oma komen terug. Ze geven hem de woorden waarnaar hij zo erg op zoek was.

Rouw en liefde horen bij elkaar. Je huilt omdat je liefhebt. Soms kun je niet stoppen met huilen en soms is er slechts die ene stille traan, diep van binnen. Beeldend kunstenaar en rouwbegeleider Wilma Koolstra neemt je in dit boekje mee op haar reis door rouw, aan de hand van indringende collages met korte teksten. Het boekje biedt troost aan een ieder die te maken heeft met rouw en is mede dankzij de mooie hardcover-uitvoering ook een prachtig geschenk voor iemand die een dierbare heeft verloren.

Je hebt iemand verloren om wie je veel geeft of die je goed kende. Het verdriet gaat niet zomaar over en je hebt niet altijd zin om er over te praten. In dit werkboek kan je gevoelens en herinneringen kwijt en er troost in zoeken op de momenten dat je dit wilt. Soms is dat gemakkelijker dan er over praten.

Brochure voor iedereen die te maken heeft met kinderen die geconfronteerd worden met een overlijden in hun naaste omgeving. De compacte hoofdstukjes zorgen ervoor dat de lezer alleen hoeft te lezen waar hij of zij op dat moment behoefte aan heeft.

Een onmisbare gids voor wie rouwt of een dierbare wil bijstaan in zijn verdriet. Het boek gaat niet alleen in op verlies door de dood, maar besteedt ook aandacht aan andere verliessituaties die vaak onterecht onderbelicht blijven, zoals verlies van je gezondheid, je werk of je toekomstperspectieven. Met talloze concrete tips voor de rouwende én zijn omgeving.

Psychotherapeut en rouwcoach Megan Devine nodigt je uit om rouw een plek te geven in je leven en het niet zo snel mogelijk te overwinnen en door te gaan. Aan de hand van ervaringsverhalen, onderzoek, tips en creatieve mindfulnessoefeningen leidt ze je op een unieke manier door een ervaring waar we vroeg of laat allemaal mee te maken krijgen.

Op een dag komen Mascha's vader en moeder thuis. Ze vertellen Mascha dat haar moeder in het ziekenhuis is onderzocht. Ze is erg ziek en de dokters weten niet of ze weer beter kan worden. In dit boek komt naar voren hoe nuchter kinderen over de dood van hun vader of moeder kunnen vertellen. Gewoon zoals het was en is.

Toen haar moeder overleed, dacht Lisanne van Sadelhoff: er is vast wel een handboek met een helder stappenplan. Zodat ze rouwen snel van haar to-do-list kon schrappen. Maar: dat was er niet. Wat er wel was: vrienden die zich prompt tot rouwdeskundigen ontpopten. Het cliché dat écht klopt: elk rouwproces is uniek. 'Je bent jong en je rouwt wat' is daarom geen handleiding, maar een goudeerlijk boek dat pijnlijk duidelijk maakt dat alles beter is dan zwijgen.

Beheerst door Verdriet, Gemis en Leed om haar zoon Tonio, die in 2010 overleed aan de gevolgen van een verkeersongeluk, staat het leven van Mirjam Rotenstreich in het teken van overleven. Dat begrijpt iedereen. Maar wat dat werkelijk betekent, is door niemand na te voelen. In de afgelopen jaren schreef ze korte teksten die vaak hartverscheurend zijn, soms onverwacht luchtig, en die telkens één aspect behandelen van het leven van een moeder zonder kind.

Wegwijzer voor ouders, familieleden en hulpverleners die worstelen met vragen als een kind of jongere met een palliatieve situatie te maken krijgt. De brochure bevat informatie en concrete tips voor ouders en andere sleutelfiguren.

Een werkboek voor jongeren waarin ze hun eigen gevoelens en verdriet op een creatieve manier een plek kunnen geven. Dit dagboek leert hen stil te staan bij de gevoelens die de ziekte van een geliefd persoon bij hen oproept. Voor wolwassenen kan dit boek een hulpmiddel zijn om de jongere te ontmoeten in zijn beleving.

Toen Arlette, de moeder van Evi Hanssen, te horen kreeg dat ze nog maar beperkte tijd te leven had, besloot ze om heel bewust toe te leven naar een zacht levenseinde. Terwijl Arlette steeds zieker werd, blikten moeder en dochter samen terug op het leven, beleefden ze ontelbare mooie momenten en namen ze intens afscheid. Sterk en kwetsbaar tegelijk beschrijven Evi en Arlette hoe ze omgaan met de naderende dood. Hoe er naast verdriet en pijn ook veel schoonheid, liefde en luchtigheid kan schuilen in die laatste levensfase. En hoe je ook na de dood je dierbaren kunt helpen in hun rouwproces.

Hoe ga je om met het verlies van een ouder als je zelf nog niet zo lang op eigen benen staat? Dit boek geeft een beeld van hoe leeftijdsgenoten dat doen. Je leest de ervaringen van mensen van wie de vader, moeder of allebei de ouders zijn overleden. Een boek over rouw voor jongvolwassenen, stuurloze twintigers én begin dertigers.

Je bent jong en iemand die je lief is, overlijdt. Alles is ineens anders. Mensen in je omgeving weten niet altijd hoe ze met je moeten omgaan. En zelf aangeven wat je nodig hebt is ook niet makkelijk. Hoe ga je dan verder? Jongeren zelf aan het woord over hoe het is om een dierbare te verliezen.

In dit boek staan verhalen en gedichten over afscheid die het sprokkelvrouwtje verzameld heeft. Ze kunnen worden gebruikt bij afscheidsdiensten, in de klas of om thuis voor te lezen. Of, voor wie zelf wil schrijven, als inspiratiebron.

Praktische hulp bij vragen van kinderen over de dood. Als iemand overlijdt, roept dat bij kinderen vaak onverbloemde vragen op. Het is belangrijk om deze vragen serieus te nemen, en informatie te geven die kinderen helpt om het verlies te verwerken. Dit boek moedigt ouders, leerkrachten en hulpverleners aan om zo concreet mogelijk te zijn. Bijvoorbeeld door uit te leggen wat dood precies is, dat je verdriet mag hebben, en misschien het belangrijkst dat er troost is.