Wout is het eerste kind van Hanne en haar vriend. Na een probleemloze bevalling kwam de gezonde jongen van meer dan drie kilogram ter wereld. “We gingen op controle bij Kind en Gezin toen ons zoontje tussen 8 en 10 weken was. Wout groeide goed en zat bovenaan in de curves qua lengte. Hij at ook prima en had niet veel last van reflux. Ik ging er volledig van uit dat alles in orde zou zijn, maar de arts van Kind en Gezin stelde een lichte ruis vast in zijn hart. Niets om ons ongerust over te maken, dat komt wel vaker voor, werd ons verteld. Het was wel iets om verder te laten onderzoeken. Ik voelde me toch ongerust: ik heb twee broertjes verloren aan hartfalen, nog voor ik geboren werd. Ik heb hen nooit gekend. Het zou niets genetisch geweest zijn, het zou om puur toeval gaan. Tijdens mijn zwangerschap kreeg ik daarvoor extra opvolging, maar na de geboorte leek alles prima met onze jongen.”
Nu pas durf ik het aan mijn moeder vertellen
“Een maand geleden stelden de artsen hier in het ziekenhuis een lang QT-interval vast: de signalen in het hartje van Wout werden iets te traag doorgegeven. In het ergste geval kan dat leiden tot hartritmestoornissen. Daarom komen we vandaag opnieuw op controle. Ja, ik kan niet verbergen dat we ongerust zijn. Wout lijkt helemaal oké, hij slaapt en eet goed, maar je weet nooit wat er binnenin aan de hand is.”
Als we Hanne na het onderzoek en gesprek met de arts terug spreken, is de opluchting groot. “Alles is oké! We hoeven niet meer te vrezen voor de mogelijkheid van hartritmestoornissen. Het vervolgonderzoek heeft uitgewezen dat het probleem verdwenen is. Nu pas durf ik het aan mijn moeder vertellen, ik wilde haar niet belasten met mijn ongerustheid. We gaan dus gewoon verder genieten van dit prachtkereltje.”
Onze reporter trekt door de gangen van campus Gasthuisberg en meet de hartslag van mensen die hier passeren. In deze editie praten we met patiënten over kleine lichtpuntjes in tijden van bange of onzekere dagen.