“Ik ben schrijnwerker en doe niets liever dan werken. Maar de laatste jaren zorgt de ziekte van Crohn voor problemen en daar heb ik het moeilijk mee. Twintig jaar lang had ik nergens last van, nu steekt de ziekte alsmaar vaker de kop op. Als ik hier zo in bed lig, spookt er van alles door mijn hoofd: waar gaat het naartoe met mij?”
“Gisteravond hadden mijn vrouw en ik een etentje bij haar petekind. Een gezellige avond, niets aan de hand. Vanochtend werd ik wakker met verschrikkelijke buikpijn: een obstructie van de darm. Vorig jaar werd ik geopereerd aan mijn darm, mijn appendix werd daarbij weggenomen. Ik ben daarvan hersteld, maar verloor meer dan tien kilo gewicht. Ellendig en slap voelde ik me. Zelfs het gras afrijden was al te veel. Er zijn ook nog twee kinderen van acht en tien, heel plezant, maar dat vraagt ook energie natuurlijk.”
“Enkele maanden geleden had ik al eens een obstructie van mijn darmen. Nog een geluk dat ik toen geen cortisone nodig had en maar weinig gewicht verloor. Daardoor kon ik snel aansterken. Hopelijk valt het nu ook mee.”
Onze reporter trekt door de gangen van campus Gasthuisberg en meet de hartslag van mensen die hier passeren. In deze editie praten we met patiënten over kleine lichtpuntjes in tijden van bange of onzekere dagen.