Geïsoleerde posterieure glottis stenose (PGS) komt voor als een vernauwing van de interaytenoidale glottis, meestal het resultaat van langere periodes van intubatie. Druknecrose van de intubatiebuis ter hoogte van de interarytenoidale mucosa kan uiteindelijk leiden tot stenosevorming met fixatie van de arytenoiden.
Verschillende graden van stenose kunnen gedefinieerd worden:
- Type I (interarytenoid adhesie) kan behandeld worden met een simpele CO2 laser divisie en ballondilatatie.
- Type II (PGS met bewaarde mobiliteit van beide arytenoiden) kan behandeld worden met CO2 laser resectie en ballondilatatie en aanstippen met topische mitomycine C.
- Type III en IV (PGS met eenzijdige of bilaterale cricoarytenoid ankylose) zijn meestel geassocieerd met ernstige interarytenoidale littekenvorming). Heelkundige behandeling bestaat uit een open laryngotracheale reconstructie met posterior cricoïd split, ribkraakbeengreffe, stenting en een tijdelijke tracheostomie (Fig. 4.1.1).
Figuur 4.1.1 . Type III en IV subglottisstenose.
A. Bilaterale cricoarytenoid ankylose - B. Posterieure cricoïdsplit.
Figuur 4.1.1. Type III en IV subglottisstenose
Plaasten van ribkraakbeengreffe (C1) in achterste cricoïdsplit (C2).
Figuur 4.1.1. Type III en IV subglottisstenose
Plaatsen siliconestent (D1) voor immobilisatie van kraakbeengreffe (D2)