"Daarna raakte ik op natuurlijke wijze zwanger. Het was hopen en bang afwachten op de DNA-test na 11 weken. Helaas, het resultaat was niet goed, zodat we het kindje niet konden houden.”
Alsof dit nog niet genoeg tegenslag was, bleek uit bloedtesten meteen daarna dat Eline een voorstadium van beenmergkanker had. Om kanker te voorkomen, moest ze een beenmergtransplantatie ondergaan, gevolgd door isolement in een speciale kamer.
Eline: “De voorbije zomer was een emotionele roetsjbaan. Ik moest het verlies deels in isolatie verwerken. Maar het bracht ook iets moois, want na mijn diagnose besloten mijn vriend en ik nog te trouwen voor mijn beenmergtransplantatie. Van alle kanten schoten vrienden te hulp om ons feest mee te regelen. Een tante gaf ons een huwelijksreis naar Thailand cadeau, dat was een fantastische ervaring. Nu is het vooral uitkijken naar mijn herstel. En naar de lentezon!”
Onze reporter trekt door de gangen van campus Gasthuisberg en meet de hartslag van mensen die hier passeren.