Wat doe je voor werk?
Reinert: “Door corona zijn we allebei werkloos geworden. Ik was leraar Nederlands en gaf privéles aan studenten en mensen in Brussel die Nederlands wilden leren, omdat ze bijvoorbeeld een job ambiëren waarbij kennis van het Nederlands vereist is. Maar door de coronacrisis kwam er steeds minder werk voor privéleraren en werd ik ten slotte werkloos. Nu wil ik starten met een opleiding klasmanagement, omdat ik uiteindelijk toch het liefst van al voor de klas zou staan. Dat is ook interessanter voor de werkzekerheid.”
En nu is ze binnen op spoed en zit ik hier te wachten op nieuws. Het is ons eerste kind en ik ben bang, vooral omdat we nog niet precies weten wat er aan de hand is. We waren al helemaal in de stemming, maakten al plannen ... Een beetje voorbarig misschien.”
Door corona werden we allebei werkloos
“Ik heb mijn vriendin op de academie leren kennen. Ze volgde er Nederlands. Niet bij mij, maar ze viel me wel op. Ze was sociaal werkster in Sint-Gillis, een mooie maar arme gemeente. Uiteindelijk werd haar contract niet meer verlengd. Maar goed, nu ze zwanger is zouden we dat risico, onder andere vanwege corona, toch niet genomen hebben.”
Allebei werkloos, dat is niet leuk.
Reinert: “Nee, zeker niet qua inkomen. Een geluk bij een ongeluk is dat ik nu meer tijd heb om te studeren, en zij is een bezige bij en werkt aan allerlei kleine projecten. Al brengt dat voorlopig niet veel op. Een kind is in deze omstandigheden een financiële uitdaging, maar daar hebben we vrede mee genomen. Het is meer dan welkom.”
Zijn jullie fervente motorrijders? Dat wordt moeilijk met een kind.
Reinert: “Ik ben een motorfanaat en zij, zij rijdt mee (lacht). Maar ik was toch al van plan om een auto te kopen. Niet dat ik mijn motor zal inruilen voor een auto, het wordt een en-enverhaal. Iedereen gelukkig!”
Reinert en zijn vriendin kregen later slecht nieuws.
(Tekst: Jan Van Rompaey)
Graag meer lezen?
Alle verhalen uit Dorp in de stad van de voorbije jaren vind je hier.