Tim: “Mijn aangeboren nierproblemen werden pas ontdekt rond mijn 30 jaar. De schade was te groot om te verhelpen via een operatie. Mijn situatie ging achteruit en daarom heb ik dialyse nodig. Ik voel me eigenlijk wel goed. De nierdialyse belet me niet om een goed leven te hebben. Maar daar moet ik wel wat voor doen en laten: heel goed letten op wat ik eet, maar liefst zestien pillen per dag nemen en twaalf uur per week hier in het ziekenhuis doorbrengen. Wie me bezig ziet op het werk, weet niet dat ik zoveel moeite moet doen om goed te blijven. Tussendoor zet ik mijn leven gewoon verder: ik werk fulltime, voetbal en fiets veel, ben actief als trainer in een sportclub en heb een gezin met twee opgroeiende dochters.”
“Het heeft ook geen zin om vragen te stellen zoals ‘waarom kon dit niet voorkomen worden?’, want je krijgt daar geen antwoord op. Dus waarom in het verleden blijven hangen? Dat is mij de energie niet waard. De toekomst is zoveel mooier.”
Tim hoopt op een donornier. “Gemiddeld is het 2,5 jaar wachten op een donor. Ik sta op de lijst sinds april vorig jaar, maar de juiste match moet zich aanbieden. Natuurlijk zou ik het liefst zo snel mogelijk een nieuwe nier krijgen. Ik heb een heel sociaal leven en een nieuwe nier zou dat makkelijker maken, maar is die donornier een must? Nee. Ik ben blij dat ik me zo goed kan voelen met de dialyse. Andere mensen hebben het veel zwaarder. Ik heb er geen probleem mee om een paar jaar te wachten, er zijn zeker mensen die de nier dringender nodig hebben dan ik.”
“Een van mijn dochters heeft ook een probleem met haar nieren. Zij kreeg gelukkig wel tijdig een operatie toen ze drie was. Ik hoop vooral dat iedereen in mijn gezin gezond mag zijn. Gezondheid is een moeilijk gegeven in deze tijden. Geluk daarentegen heb je zelf in de hand. Je liefdesleven bepaal je bijvoorbeeld grotendeels zelf. Als je heel optimistisch bent, trek je geluk aan. Als je een zwartkijker bent, ga je daarentegen weinig geluk ontdekken, hoe goed je situatie ook mag zijn. Omdat ik heel open en optimistisch in het leven sta, ben ik ook heel gelukkig.”
(Tekst: Ria Goris)
Onze reporter trekt door het ziekenhuis en meet de hartslag van de mensen die hier passeren. In deze editie praten we met patiënten over hoop. Want ook in bange of onzekere dagen is hoop, naast steun van onze geliefden, een lichtpunt om ons aan op te trekken.