Vandaag zien de vooruitzichten er stukken beter uit voor Werner. Hij gespt opgewekt braces aan zijn onderbenen om een fietstocht te maken met een handgedreven fiets. Hij voelt zich goed omringd door familie en vrienden, waaronder de makkers van zijn vaste fietsclub. En binnenkort mag hij naar huis.
“Natuurlijk kijk ik daarnaar uit! De eerste nacht op weekend thuis heb ik wel liggen wenen: mijn vrouw lag in ons bed, ik in het ziekenhuisbed ernaast. Confronterend. Maar nu zie ik het opnieuw positief in. Ik kan met een aangepaste fiets weer fietsen en ga binnenkort vissen met vrienden. Met de vriend van mijn dochter ga ik thuis een werkblad installeren om te kunnen knutselen en repareren. Hier in de kelder van campus Pellenberg werk ik trouwens al aan een mooi project: een grote rolstoelvriendelijke picknicktafel voor de revalidanten.”
Onze reporter trekt door de gangen van het revalidatiecentrum en meet de hartslag van mensen die hier verblijven. Dit artikel verscheen in UZ-magazine november 2024.